Arbeidsongeschikt

0 tot 1 uur maximaal mag ik op een goede dag  werken,  volgens de bedrijfsarts. In normale fulltime werktaal betekent dat ‘arbeidsongeschikt zijn’. Bij het woord ‘arbeidsongeschikt’, voel ik me altijd een beetje beledigd. Ik ben het absoluut eens met de uitslag, ook al is het niet leuk, maar als ik puur het woord persoonlijk neem, dan voel ik me beledigd. Er wordt toch maar gezegd dat je ergens voor ongeschikt bent. Natuurlijk ben ik voor een heleboel dingen totaal ongeschikt, dat was ik al vóór mijn aandoening. Ik zou absoluut geen ongedierte bestrijder moeten worden, want ik heb een spinnen fobie. Een piloot met een ‘neerstort’ angst of een slager die vegetariër is:  ‘ongeschikt’. Arbeidsongeschikt betekent niet een arbeids verbod. Ik mag dan ook wel werken, alleen niet officieel, of officieel betaald. Of toch officieel betaald, maar dan maar een beetje ‘betaald’, of een beetje ‘officieel’.  Dat betekent dat ik wel betaald krijg, maar niet veel. Dat wil niet zeggen dat ik arm ben, want wat is ‘arm’, je zou er maar last van hebben, van die arm. Als ik in Amerika zou wonen, was ik nu rijk. Dan had ik het ziekenhuis ‘gesewt’, omdat ik slechter uit de operatie ben gekomen dan dat ik er inging. Service vinden ze daar erg belangrijk. “Last van uw arm? Dan krijgt u vandaag pijn in uw nek en in uw hoofd er gratis bij!” Dan had ik de anesthesist ‘gesewt’ die niet een fout heeft gemaakt, maar toch de electroden verkeerd in mijn ruggenmerg heeft geplaatst. Als ik in Amerika zou wonen en tenminste iemand, wie dan ook, kon sewen, dan zou het beter zijn. Maar ik word niet beter en ik woon in Amsterdam. Daar ben ik blij om, want hier word je tenminste arbeidsongeschikt verklaard. En hoef ik niet te werken als ik dat niet kan, maar kan ik niet werken, terwijl ik het wel wil. Willen, daar begint het mee. Wat je wilt moet je als eerste bereiken bij jezelf. In mijn filosofische theorie zou ik als eerste mijzelf moeten sewen. Ik zou mijn lichaam moeten sewen, mijn hersenen moeten sewen en vragen of ze alsjeblieft weer normaal zouden willen doen? Zie je, ik vraag het beleefd, ik zei ‘Alsjeblieft’. Meneer Moscowitz hoorde het ook. Met aardig zijn bereik je immers meer in het leven. Laten we daarom het woord ‘arbeidsongeschikt’ eens wat aardiger formulieren. Ik ben geschikt voor veel vrije tijd, ik ben ‘vrijetijds-geschikt’.