Daily life with Complex Regional Painsyndrome CRPS











{March 2, 2014}   Bloedje

Shoot Kinderen
Ik loop in een lange, lege gang. De TL lampen schijnen fel in mijn gezicht. Mijn baby hangt aan mij vast en bungelt bij elke stap heen en weer. Bloedspetters glimmen uitgesmeerd op haar blauwe jasje, die ik eens zo vlekkeloos van Marktplaats heb geplukt. Ze heeft haar ogen dicht. Rode bloedvegen zitten als oorlogskleuren op haar gezicht.
Als ik niet beter wist, zou ik denken dat dit een scène uit een horrorfilm is.

Als ik niet beter wist lijk ik een heel gewone huismama. Ik loop met mijn boodschappenmandje in de supermarkt, de Dirk. Mijn baby slaapt in de draagdoek. Het bloed is wel echt, maar het is niet mijn bloedjes bloed. Het is mijn bloed. Niets ernstigs, gewoon een snee in mijn vinger. Van de kaasschaaf, of een blikje kikkererwten ofzo. Ik weet het niet precies, want ik merk vaak niet dat ik mij snij. Zodra ik bloed op de ijskast zie, of een bloedspoor op de grond, dan weet ik dat ik mezelf na moet kijken op wondjes. Mijn baby heeft niet door dat ze onder mijn bloed zit (dat ik blijkbaar op haar heb uitgesmeerd). Bij de kassa krijg ik een pleister van de aardige kassa juffrouw.

Dat ik een snee, of een blauwe plek niet voel is deels te danken aan mijn pijnmedicatie, die toch schijnt te werken. Net als dat ik niet goed voel of de fles warm genoeg of dat de melk op standje verbranden staat. Nu is dat niet heel erg, want ik verwarm de fles standaard 30 seconden in de magnetron. Zolang ik dezelfde magnetron gebruik is er geen probleem.

Als chronisch zieke mama, kom je veel knelpuntjes tegen in het dagelijks leven. De meeste dingen kan je praktisch oplossen, zoals een kruk bij het verschoonkussen, waar ik op kan zitten als ik Aviya een nieuwe luier om doe.
De kinderwagen zouden we elektrisch laten maken, omdat ik die niet kan duwen. De trillingen van de kinderwagen geven ondragelijke pijnen en achteruitgang. Helaas was het elektrisch maken zo een grote klus, dat dit niet is gelukt. Nu ben ik gedwongen Aviya te blijven dragen in de draagdoek. Op dit moment ben ik aan het uitzoeken of er een ‘buikduwer’ bestaat, zodat ik met mijn middel/buik de kinderwagen kan duwen, i.p.v. met mijn handen.
En tot die tijd, zal baby Aviya door de Dirk worden gedragen.

–> Hulp nodig of vrijwilligerswerk doen? Check de Facebook groep: https://www.facebook.com/groups/273589692804552/?fref=ts



et cetera